Şiir: Eğer vaktiyse,

kalkıp yurumenin
gecmisin küllenen iliskilerine yuz cevirmenin,
yapacak birsey yok,
derin bir nefes alıp
yuregine bir tas basıp
yarı uzgun, yarı kırgın
gozun ufka dalıp
adım atmak gerekir...

ne yapsan bos;
ne kadar uflesen
ne kadar su doksen
ne kadar el uzatıp
gonulden davet etsen...
öldü mi bitiyor,
kurudu mu soluyor,
yandı mı kül oluyor,
asklar,
sevdalar,
dostluklar,
arkadaslıklar...
ve sen,
bir sabah -ya da bir öğleden sonra-
yitmisligi ve ici bosalmıslıgı farkediyorsun,
yasamında,
yasamını paylastıgını sandıgın
anlarda,
ortamlarda
insanlarda..

iste o zaman vakit kalkıp yurume vakti,
yeni bir adım atma,
yeni bir ugras,
yeni yüzler arama...
belki eskisi kadar guclu olmayacak,
ya da eskisi kadar cocukca ve icten..
Ama zaten o da yok ki belki gercekten.

Zor da olsa mumkun,
vazgecmek gecmisin yitip gitmis samimiyetinden
ama vazgecemiyor insan,
kendi ozbenliginden ve
ruhunun nefesinden...


24 nisan, 2006 pazartesi
15:23, hayatta atılması gereken adımlar, bazen ne kadar da guc

Şiir: biiir-kiii-ucdort

bir saatligine
ne yalnizlik, ne bir dert...

sicak ve basik bir bodrum katinda,
dort duvar aynalar arasinda,
bangir bangir calan muzikte
yakalanan belli belirsiz bir swing ritminde
ellerim, tecrubesiz bir esin ellerinde,
yine de cocukca bir mutluluk, gonlumde...


yuzune bile bakmiyorum
dans studyolarindaki aynalarin,
tek gosterdikleri
yapamadiklarin, hatalarin..

oysa ben,
dans ederken
bir aynanin yakalayabileceginden
cok daha mutluyum
vucudum ve ruhum salinip giderken
muzik esliginde,
cok daha guzelim,
hayalimdeki
topuklu ayakkabilar uzerinde,
etekleri ucusan bir elbise icinde,
cok daha butunum,
bana eslik eden
yakisikli kumralin esliginde..

biiiir-kiiii-ucdort,
dansin buyusunde
ne yanlizlik, ne bir dert...


11 nisan 2006
gece 10:06 :))